Temizlik imandan gelir derler ya. Geliyor gelmesine de, o zaman belli ki insanımız iman yönünden gelen yollarda bir tıkanıklık var. Kimse kusura bakmasın. Yani öyle kalp temizliğiyle falan olacak iş değil bunlar. Evimizin yakınında yürüyüş alanı var. Bazen Pazar akşamları orada yürüyüşe çıkma gafletine düşüyoruz. Savaş alanı gibi. Şişeler, poşetler çimlerin üzerine serilmiş. Ne o piknik. Afiyet olsun! Hele bir de çekirdek kültürümüz var. Tepe kültürü. Sabahtan akşama çitlemekten ufak tepeler halini almış oluyor. Tuzdan dudaklar botokslanmışa dönüyordur herhalde. Bu insanlar evlerinde ne yapıyorlar en büyük merakım bu. Mutfaklarını, banyolarını, tuvaletlerini merak ediyorum bu insanların. Özellikle de temizlik anlayışı yediğini doğaya bırakıp binlerce yılda kaybolmaya bırakmak olanları. Aaa bir de turistik yerlerdeki çöp üreticilerinden bahsedelim. Geçen hafta tatildeydik. Denizden toparladığımız naylon poşetlerin haddi hesabı yok. Öyle açık deniz falan da değil hani sürüklenmiş diyeceğim. Yok, insanların denize girdiği yerlerde. Çekirdek kumsallarda da çok revaçta. Kum öğütüyor ya sanki o kabukları, hop hop kuma. Sonra bir rüzgar, bütün kabuklar denizde, yüzerken burun buruna geliyorsunuz. İğrençlik dizboyu. Deniz kenarında duş yapmak için konulan kabinlerin yakınından bile geçilmiyor. Neden?! Çünkü tuvalet kokuyor. Kokuyu almak için kabinlerin sadece yakınından geçmek yeterli. Daha çok yazıp Pazar gününüzü sevimsizleştirmek istemem ama maalesef bunlar bizim olağan tatilci manzaralarımız. Alınacak çok yol, süpürülecek çok sokak, eğitilecek çok kafa var çok!
Posts
