ÇATLAKLIK ???

Herkes gibi olmalı mı olmamalı mı? Yani acaba davranış biçimleri ve olaylara tepki göstermek açısından biraz tozutmuş olmanın insana faydası var mıdır yok mudur? Bence vardır, hem de çok faydası vardır. Herkes normal olabilir. İş, aile ve arkadaşlık ilişkilerini herkes normal normal yaşar. Rutin ve sıkıcıdır, yani en azından bana öyle geliyor. Birilerinin kendilerine göre doğru olmadığını, kendi kalıpları içinde yer almadığını düşündükleri hareketleri yaptığını gördükleri başka insanları kınaması bana çok anlamsız geliyor. Anlamsız, hem de nasıl. Herkesin bir davranış kalıbı vardır. Kiminin geniştir, kiminin dar, kiminin modellidir, kiminin düz. Örneğin geniş ve modelli kalıbı olanlara mezhebi geniş de denir. Ama mezhebi dar olanların geniş olanları yadırgaması ne gariptir. Peki niye genişler darları yadırgamıyor. Nasıl o kadar dar olabildiklerini sorgulamıyor? Sorgulamıyorlar çünkü genişler. Ufuğu açık olmak. Herkesi olduğu gibi kabul etmek, her hareketi dar kalıpların içine koymadan istediği ve o an içinden geldiği gibi yaşamak. Bence en önemlisi de biraz çatlak olmak. Çünkü biraz çatlak olmazsa insan mutlu olamaz. Her olayı son derece büyük bir ciddiyetle yaşamak, yarın ne olacak, şimdi şuna şöyle desem ne olur, yaş oldu kaç böyle davransam ayıp mı olur gibi içsel polemikler yaşamak. Olduğu gibi olamamak. Bence biraz çatlaklık herkeste var. İnsan olduğu gib davranınca işte, çatlak davranmış oluyor. O yüzden aaa çatlağa bak dendiğinde üzülmeyin, sevinin. Anlayın ki siz kendiniz gibi davranıyorsunuz. Tuhaf olan siz değil, kendini kendi gibi yaşamayanlar çünkü. Herşeyi sorgulayanlar, duygularını bastırmaya çalışanlar, hem çevresindekilerle hem de kendi kendiyle inatlaşanlar, çok ağlayıp çok gülmeyenler, kendi tuhaf dünyalarında yaşayanlar normal insanlarsa ben değilim. Olmak da istemiyorum. Çatlaklığımı da elimden geldiğince geniş tutmaya çalışıyorum ve unutmuyorum ki çatlaklar kutsaldır, çünkü ışığı içeri sızdırırlar. Ben de ışıl ışıl olmak istiyorum.