DEMEDİ DEMEYİN

Eskiden doğumgünümde hediye yerine harçlık almayı tercih ederdim. Öğrenciyken elime toplu para geçmediği için bu paralarla ya bankaya ödeme yapıyordum ya da uzun zamandır almayı istediğim kıyafet, çanta, ıvır zıvır birşeyler alıyordum. Fakat rahmetli anneannem bu konuda feci inatçıydı. Her seferinde bana para vermek yerine, çeyizim için yeni bir parça alırdı. Yok bilmem ne tenceresi, o tabak, bu çarşaf falan filan. Ben de her seferinde çıngar çıkartır, ileride modası geçmiş olacağını ve ben evlenene kadar daha neler neler çıkacağı iddiasında bulunurdum. Çünkü umurumda değildi. Ben üstüme başıma, koluma ayağıma birşeyler alayım, elime geçeni hop diye harcayayım fikrindeydim. Ama sağolsun anneannem bu tuzağıma asla düşmedi.Bir de annem… Ne zaman üç kuruş param olsa, kendine onu al bunu al ilerisi için diye feci baskı yapardı. Hatta bir kaç sene once ortada fol ve yumurta yokken, beni taksitlere sokup zorla yemek takımı aldırmıştı. İyi ki böyle yapmışlar. Şimdi alınanlara bakıyorum, hiç birinin modası geçmemiş, hepsini beğeniyorum. Kafamdan bir hesap yapıyorum da, bunların hepsini şimdi almaya kalksam, bu kadar masrafın içinde yine bir dünya taksit ödemem, ya da başka almam gereken şeylerden fedakarlık etmem gerekecekti. Ama çok şükür... Ancak almaktan inatla vazgeçmedikleri çarşaf ve pike takımlarında kantarın topuzunu birazcık kaçırmışlar. Yani ortalama 3 haftada bir çarşaf değiştirildiğini düşünerek, benim bir sene içerisinde bir yaydığımı bir daha yaymayacağımı söyleyebilirim. Bu nedenle tüm itirazlara rağmen aralarında biraz eleme yapmak durumunda kaldım. Çünkü bunlara da ayrı bir oda gerekir diye tahmin ediyorum. Neyse yine de hiç yoktan iyidir diyor ve hiç evlenmeye niyeti ve planı olmayan genç kızlara kafanızı ve paranızı iyi kullanın diyorum. Anladım ki çeyiz yapmak hakikaten çok faydalı bir hareketmiş. Böylece zorunlu ihtiyaçlarınız hazır olduğu için hazırlık için yapacağınız keyfi harcamalara daha fazla paranız kalıyor. Türk adetlerinin gözünü seveyim…