İNCİLERİ DÖKMEYECEKSİN

Herkes gibi olmak ne kadar kolay, olmamak da bir o kadar zor. Ketum olmamak, içinde ne varsa söylemek. İçimde kalacağına dışımda dursun demek. Patır patır tüm incilerini dökmek. Etekte dökmedik taş bırakmamak. Ama herkes öyle mi? Değil.... Söylenmeyen şeyler havada uçuşuyor.Triplerle, entrikalarla, oyunlarla, korkularla, kendini kasmalarla insanların içindekiler yine onların içlerinde kalıyor. Artık söylenmek istenen şeyler, insanlara tüm yaratıklardan farklı olarak, anlaşmaları için verilmiş konuşma yoluyla değil, cep telefonu mesajlarıyla ya da maillerle söyleniyor. Konuşmak bu kadar zor mu? Konuşmamamız gerekseydi bu özellik insanlarla bahşedilir miydi? Fakat herşeyin olduğu gibi bunun da kolayı bulundu. Artık klavye ya da cep telefonu tuşu kullanarak her şey söyleniyor. Ah o tuşlar da olmasa....! Karşılıklı konuşmayı tercih etmeyen iki insan için böylesi ne kadar kolay aslında. Aşkını da maille yaşa, mesajla istediğin gibi ifade et kendini. Her iki taraf da memnunsa ne kadar güzel. Ama sen çemberin dışındaysan. Hala konuşma yanlısı bir eski kafalıysan ne olacak? Üzgünüm beklentilerine cevap alamayacaksın. Tek yapman gereken bu yolları öğrenmek. Konuşmak istersin de konuşamazsın. Kala kalırsın.Acaba böyle mi olmak lazım? Derdini teknoloji yoluyla anlatmak. Olmaz demiyorum ama bu en son çare o olmalı. Bu kadar söylendim ama ben de aslında her hafta yapıyorum böylesini. Üstelik ben kendimi sadece tek bir insana değil beni okuyan çeşit çeşit insana ifade etmeye çalışıyorum. Ama yine de burası farklı ya. Çünkü bir sürü insana kendimi ifade etmenin, bir şeyler anlatmanın tek yolu bu köşe. Sadece bir kişiye bir şeyler anlatacak olsaydım öncelikli olarak konuşmayı seçerdim herhalde. İncilerimi dökerdim yine...Hiç kimse farkında değil belki ama çoğu zaman yazdığım her cümlenin altında bir anlam yatıyor benim. Yani buradan da konuşmaya çalışıyorum. Yaşadığım bazı şeyleri buradan haykıra haykıra bağırıyorum da sesimi duyan oluyor mu bilmem. Bazen sevincimi, bazen de sıkıntılarımı söylüyorum. Bazen paragrafların içinde kahkahalarla gülüyor oluyorum, bazen de hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Bazen dalga geçiyorum, bazen de ciddiyetimi takınıyorum. Peki bugün ne mi yapıyorum? Bilmem!!!...