ÇEMBERİN ŞARKISI

Herkesin bir çemberi var. Birimizinkinin çapı daha genişken, öbürümüzünki daha dar olabilir. Bu hayata bakış açısına, değer yargılarına göre değişiklik gösterebilir. Hatta hiç sınırı olmayanlar diğerlerinin çemberlerine teğet geçmeye hatta birleşip kesişim kümesi oluşturmaya da çalışabilir ama herkesin alanı kendine, herkesin sınırını bilmesi lazım. O çemberin içindeki yaşam alanını belirlemek insanın kendisine düşüyor. Çünkü o çemberle gelmişiz bence dünyaya, onun dışına çıkmak çok zor. Bu yüzden içerisini çiçek bahçesine de, çöle de çevirmek kişinin elinde. Dışına çıkamazsın, gün gelir içinde kalmak da imkansız gelir, çemberin merkez noktasına oturur tepinir de tepinirsin, ama tabi ne fayda. Neden tepinilir? Aynı kısırdöngü içinde hep aynı yanlış kararları aldığımızı, aynı yanlış seçimleri yaptığımızı farkettiğimizde canımız sıkılır da ondan. Bu çemberden çıkmak istiyorum, kısırdöngümü bir yerlerden kırmak istiyorum demediniz mi hiç? Ben dedim, hem de çok. Ama ne yalan söyleyeyim, hep daha beter sonuçlarla koşa koşa çemberimin merkezine oturdum. Çemberimde açtığım küçük deliği de bir güzel kapattım. Çünkü çemberimizin dışı bizim dünyamız değil, biz değil. O toprakları bilmeyiz, kaybolur gideriz. Tanıdık bildik şeylerde, bu tanıdık bildik şeyler hep aynı yanlışlar bile olsa, bir güvence vardır. Hala almadığımız, almamakta inat ettiğimiz derslerin güvencesi. Yine aynı yanlış seçimleri yapayım, abuk kararları vereyim banane, sonra sevdiğim bir şarkı eşliğinde tepinirim olur biter, yapmadığım şey mi, yanlışları böyle yaşamayı öğrenmek lazım:)